عنوان شماره: پاييز 86 عنوان به فارسی: برش خلفی پریکارد در 319 مورد بای پس کرونر در بیمارستان شریعتی
فایل PDF این مقاله: از صفحه: 49 تا صفحه: 57
خلاصه به فارسی: زمینه و هدف: در دورة نقاهت پس از عمل جراحی قلب در 80 درصد موارد افیوژن پریکاردیال به درجاتی وجود دارد.1 مقدار افیوژن در روز دهم به حداکثر خود می‌رسد. پس از آن این افیوژن به تدریج رو به کاهش می‌گذارد.2 در یک درصد از بیماران با افیـوژن پریکارد، تامپوناد رخ می‌دهد.1و3
کاهش میزان افیوژن پریکارد پس از عمل جراحی بای پس کرونر توسط شکافی در خلف پریکارد و متعاقب آن کاهش در میزان تامپـوناد و میزان مورتالیتی و موربیدیتی در این مقاله مورد بررسی قرار می‌گیرد.
مواد و روش‌ها: در این تحقیق که بر روی 319 بیمار تحت عمل جراحی قلب باز در بخش جراحی قلب شریعتی در سال 1377 انجـام شده است، تجمع مایع پریکارد در بیماران در دو گروه با برش خلفی پریکارد و بدون آن بررسی و مقایسه شده است و نتایج ذیل حاصل گشته است.
یافته‌ها: میزان تجـمع مایع داخل پریکاردیوم در اکوکاردیوگـرافی در بیمـاران تحت بررسی ما 6/31 درصد بوده است. از نظر آماری تجـمع مایع داخل پریکاردیوم در موقع ترخیص بین گروه با پریکاردیوتومی خلفی (4/7%) و بدون پریکاردیوتومی خلفی (1/48%) اختلاف قابل توجهی با هم داشته (001/0=P-value)، و تجـمع مایع داخل پریکاردیوم در بیماران با پریکاردیوتومی خلفی خیلی کمتـر از بیماران بدون آن بوده است. نیاز به عمل درناژ مایع پریکارد (پریکادیال ویندو) فقط در گروه بدون پریکاردیوتومی خلفی (در 4 مورد یا 5/2 درصد) وجود داشته است. در آزمـون آماری به عمل آمده از لحاظ درناژ مایع پریکارد بین دو گروه مورد مطالعه، اختلاف معنی‌داری وجود داشته است (048/0=P-value).
نتیجه‌گیـری: بر طبق این تحقیق، در بیمارانی که تحت عمل جراحی بای پس کرونر قـرار می‌گیرند، در صورت باز شدن فضای جنبی توصیه می‌شـود برش خلفی پریکارد جهت بیمار انجام شود.
کلمات کلیدی به فارسی: افیوژن پریکارد، پریکاردیوتومی خلفی، تامپـوناد قلبی، برش خلفی پریکارد، بای پس کرونر
